jego brak zdecydowania a czas...

hej.
Piszę do Was po raz pierwszy. Mam taką potrzebę ducha aby móc porozmawiać z kimś, zupelnie obiektywnym, może bardziej doświadczonym życiowo niż ja.
A piszę, gdyż mam dziś okropny nastrój i chyba nie poradzę sobie samodzielnie z ich opanowaniem.

Mam 29 lat. Mój chłopak 32. Jesteśmy razem ze sobą od 4 lat, mieszkamy od dwóch. Niestety, na tzw.kocią łapę,ponieważ mój luby wiecznie mówi,że i na zaręczyny przyjdzie czas...
Wiem,że taki problem jak mój to,być może,wcale nie problem. Ale ta,która choć raz przeżyła niepewność co do dnia następnego wie, że życie w zawieszeniu do najłatwiejszych nie należy.
Oczywiście głównym tematem nie jest tu sam fakt, że mój luby nie spieszy się z deklaracjami. Istotnym jest dla mnie fakt, że dziś dosyć wyraźnie odkryłam, że... że chyba mnie nie potrzebuje.
Gdy rozpoczynam temat zaręczyn i ew.ślubu, za jakiś czas on mówi że każdy go oto pyta i zaczyna go to drażnić, bo przymusem go tylko zniechęcam. Dodam, że nie sądze aby próba porozmawiania z nim na ten temat byla jakimś przymusem. Poza tym nie mam wpływu na to,że rodzina i znajomi pytają go kiedy zaręczyny itd.
Całkiem niedawno odkryłam, że odświeżył znajomość -a właściwie-próbuje z dziewczyną, w której był niegdyś zauroczony, z którą spędził fajny wyjazd i pewnie gdyby ona była zainteresowa nim wówczas, on nie związałby się ze mną. A ich znajomość trwała równolegle z naszą. Tyle że kilka miesięcy później zdecydowaliśmy się zostać parą. Teraz -po tych 3-4 latach braku kontaktu z nią, on proponuje jej że moga wyskoczyć wspólnie na kawę, że cieszy się na spotkanie, itd. Panna ochoczo nastawiona orzekła, że ok i będą w kontakcie co do godziny spotkania. Ona ma dziecko i wychowuje je samotnie. On - nie jestem pewna czy jego zauroczenie nie powróci gdy się spotkają... O całej sytuacji dowiedziałam się,jak to zwykle bywa,przypadkowo. Przyznał się jednak że faktycznie jest z nią umówiony i nie widzi w tym nic złego. Oczywiście zarzuca mi, że nie mam do niego zaufania itd., że jestem zazdrosna. Jestem,przyznaje. Ale tłumacze mu że po pierwsze nie wiem nadal na czym stoję, a po drugie nie tak dawno (może z 2 mies.temu) skasował wszystkie wiadomości do jakiś dziewczyn na FB, bo poszukiwał jakiejś dziewuchy z zagranicy z którą się poznał na dworcu kolejowym podczas służbowego wyjazdu.
Całość wygląda kiepsko. Nie wiem już jak mam z nim rozmawiać. No bo co?zabronić? Prosiłam go by nie odswieżał tej znajomości,ale on uważa że ja panikuje. No i naprawde już nie wiem co robię źle, że on tak reaguje na zaręczyny,jak reaguje:( Niby chce ze mną mieć dzieci i dom,bo czasem wpsomina :"gdy zbudujemy dom to..."albo"nasze dzieci beda robily to i to",ale czynów brak.
Prosze bardziej doświadczone kobiety o poradę. Tylko sorry - opcja pt. daj sobie z nim spokój, jakoś mi nie pomoże. Pozdrawiam!

[ Dodano: 2015-11-11, 20:02 ]
proszę o odp.