Coś się zmieniło...

Witam, mam problem z narzeczonym, właściwie to wszystko się między nami psuje i nie wiem co robić, chyba potrzebuje porady z "zewnątrz", ale zaczne może od początku.

Poznaliśmy się 3 i pół roku temu, ja z miejscowości oddalonej o 170 km od niego więc spotykaliśmy na weekendy przeważnie. Na początku jak wiadomo było cudownie, romantycznie, starał się bardzo aby pokazać mi jak bardzo mu na mnie zależy, i nie chodzi tu o sprawy materialne ale uczucia, dotyk, przytulanie, pieszczoty itp.Rozmawialiśmy codziennie na skypie czy przez telefon. Dogadywaliśmy się świetnie, aż w końcu po ok pół roku doszliśmy do wniosku, że tak być nie może, że skype i weekendy nam nie wystarczają, więc zdecydowałam się na przeprowadzke do niego, a że nic nie stało mi na przeszkodzie, a jeżeli chodzi o pracę to dostałam przeniesienie do miejscowości w której on mieszka, uznałam że podjełam dobrą decyzje i że los mi sprzyja.
Na początku było super wiadomo, wspólne gotowania, spacery, wieczory razem spędzone, no bajka. Ale po jakimś czasie zaczęło się powoli wszystko zmieniać, na początek drobne sprzeczki, o to że skarpety na podłodze, że nie pomaga w obowiązkach domowych itp, no trudno doszłam do wniosku że może przesadzam, bo od zawsze byłam pedantką i lubiłam porządek więc dałam sobie spokój i wyrobiłam po czasie plan działania który przyniósł rezultaty.
Często zaczęło dochodzić do kłótni typowe z zazdrości, niestety ja byłam prowodyrką tych kłótni, gdyż jestem straszną zazdrośnicą i po jakimś czasie zaczęły mi nawet przeszkadzać jego koleżanki, ale z tym również się uporałam i zaczęłam panować nad zazdrością, najgorsze było to że przestaliśmy uprawiać seks. Tak jak na początku potrafiliśmy się kochać co 2 dzień, tak teraz raz na miesiąc, za każdym razem jak pytam i staram się rozmawiać to odpowiedź ta sama, zmęczony, dużo stresów w pracy, nie ma ochoty dzisiaj itp, a muszę nadmienić, że jestem osobą która potrzebuje dużo bliskości, dotyku i okazywania miłości w gestach i słowach i on o tym wie i jak na początku starał sie tak teraz nawet mnie nie przytuli z własnej woli.
Zawsze ja jestem stroną inicjującą zbliżenie, czy to przytulanie czy seks.
Dużo się między nami zmieniło, on często wraca później z pracy, zręsztą w którą bardzo aż chyba za bardzo się angażuje, nie okazuje mi uczuć. Jestem w tej chwili chora, leżąc z gorączką w łóżku wysłałam mu smsa czy kupi mi syrop po pracy, pracę kończy o 16, po czym odpowiedź że tak ale zostaje do 16.30. Wiem że w ten dzień żegnali koleżankę, która wyjeżdża za granicę, więc sie zdenerwowałam i odpisałam, że priorytety jak zwykle u niego nie na tym miejscu na którym powinny być więc sama ubiorę się i pójdę do apteki, na co on że ma to w dupie i mam robić co chce. Doszło do tego, że nie ma do mnie szacunku ani poczucia jakiegoś zaangażowania. Mam momentami wrażenie, że już mnie nie kocha, a i ja zaczynam przestawać czuć do niego to co na początku, skoro on się nie stara o ten związek, dlaczego ja mam?
Jak myślicie, jest jakaś szansa dla nas? walczyć o to? wspomnę, że średnio co 2 miesiące przechodzimy poważne rozmowy i tłumaczę mu jak krowie na rowie ale po rozmowach jest tydzień dobrze, a później wszystko wraca do szarej bezuczuciowej normy. Nie wiem co robić, odejśc?