Dziewczyna jest a jednak jakby jej nie było

Witam wszystkich.

Chciałem poruszyć pewien temat związany ze mną a moją dziewczyną.Sprawa jest dość skomplikowana.Poznałem ją na portalu randkowym jakieś 4 miesiące temu.Popisaliśmy trochę,umówiliśmy się na spotkanie.Było miło,zapytałem się czy chce się spotkać jeszcze.Zgodziła się.Po czasie okazało się,że jest dość nerwową osobą,musi postawić na swoim,tak naprawdę nie liczy się ze zdaniem 2 osoby.Mam 31 lat,ona miała 21,wiem różnica wieku spora,ale nadawaliśmy na tych samych falach (przynajmniej na początku).Jak już wspomniałem okazała się nerwową osobą.Jeszcze parę lat wstecz gdybym po pewnym czasie znajomości zobaczył jaki ma charakter kopnąłbym ją w tyłek,żeby spadała jednak z wiekiem człowiek pokornieje i inaczej patrzy na pewne sprawy.Chciałem dać jej szansę,liczyłem,że weźmie się w garść,że zacznie choć trochę liczyć się z moim zdaniem.Niestety,okazało się,że podczas naszych spotkań więcej było złych humorów i warczenia na mnie niż miłych chwil które można z przyjemnością wspominać.Jakiś czas temu gdy pojechaliśmy razem samochodem do niej do domu (mieszka 50 km ode mnie) dzień minął jak zwykle,oczywiście nie było możliwości,żeby na mnie nie warczała,już w trakcie jazdy samochodem mówiła mi,że ma problemy w rodzinie i przerzucała je na mnie.W domu gdy zwyczajnie chciałem się koło niej położyć czy przytulić odrzucała mnie tak jakby mnie nie znała.Minęły ponad 3 miesiące takiej luźnej znajomości,mówiła,że musi mnie dobrze poznać,żeby nie zostać znowu zranioną jak wcześniej przez jednego ze swoich chłopaków.Starając się zrozumieć to dałem sobie i jej więcej czasu.Tego samego dnia gdy próbowałem się do niej przytulić a ona mnie odrzuciła zwyczajnie puściły mi nerwy,chciałem wyjść z mieszkania i pojechać do domu.Było mi bardzo przykro bo naprawdę przez te ponad 3 miesiące więcej było fochów i nerwów niż jej słodkich uśmiechów i w ogóle.Ciągle nie chce mi się,nieee itd.Wybiegła za mną,wsiadła do samochodu,nie chciała mi pozwolić odpalić auta,chciała rozmawiać,wyjaśnić sprawę.Powiedziałem jej,że nie jestem chłopcem do bicia,że mi na niej zależy,że chciałem ją poznać,żeby w przyszłości się związać,ale ona,że kiedyś była przez jednego chłopaka zraniona,teraz jest ostrożna.Popłakała się,przytuliłem ją do siebie i znowu poczułem się szczęśliwy.Parę dni później spotkaliśmy się na mieście,widać było zmianę,ucieszyłem się,ale nie widać było potem zainteresowania,ja pisałem rzadziej,ona też,napisała mi potem,że jestem wyjątkowym chłopakiem,ale ona nie potrafi mi dać nic więcej,że chce się spotkać,ale na razie nic obiecać nie może.Że chce coś więcej,ale serduszko jej odmawia,ja w takiej sytuacji napisałem jej,że skoro jej 3 miesiące nie wystarczyły,żeby poczuć do mnie coś więcej to po co jej dawać więcej czasu,chce jako koleżanka.kolega,ale ja nie dałbym rady,to zbyt boli.Bo wiem,że mogliśmy zostać parą a spotykanie się z nią jako koleżanka/kolega to nie dla mnie,przypomną mi się nasze miłe spotkania których może nie było zbyt wiele,ale jednak.A prawda jest taka,że choć nie było okazji by jej to powiedzieć Kocham ją a teraz jest już wszystko skończone (:( I ciągle o niej myślę,w pracy,jak jadę samochodem,nie mogę zapomnieć,boli kurde nie mogę się ogarnąć:([/b]