Zazdrośnik

Zawsze miałem pecha do kobiet , na mojej drodze spotkałem się niejednokrotnie z bardziej bądź mniej głupszą przeszkodą która wręcz wszystko komplikowała i tak dzieję się kolejny raz niczym fatum. Pewnego razu znajomy zaprosił mnie do baru na małą partyjkę w bilarda a że w domu bezproduktywnie spędzałem czas bez wahania się zgodziłem, tam zobaczyłem ją... W wielkim skrócie, przypadliśmy sobie do gustu, spędziła u mnie kilka nocy, byłem u jej rodziców, nawet podsunęła mi pomysł wspólnych wakacji, wszystko pięknie się cementowało i narodził się problem. W tle istniał jej były facet, który mówiąc krótko jest bardzo dużym zazdrośnikiem. Raz musiałem go pogonić z klatki gdy po pijaku niszczył skrzynki w bloku gdzie mieszka dziewczyna. Ona jest jednym wielkim kłębkiem nerwów, bardzo martwi się o opinię, o oskarżanie iż skacze z kwiatka na kwiatek. Chciałem pomóc uwierzcie ale nie pozwala mi na to. Doszło do sytuacji gdy zadzwoniła abyśmy dali sobie na razie spokój aż zrobi porządek ze swoim życiem i się do mnie odezwie i będziemy się przyjaźnić. Kubeł zimnej wody, jakbym dostał w mordę. Oznajmiłem że przyjaźni nie biorę pod uwagę, jeśli nie chce to nic na siłę, oczywiście jak twierdzi źle to odbieram. Mam dać jej czas.

Podejrzewam że z tej mąki chleba nie będzie, dziwi mnie jej zachowanie nie mamy przecież po 20 lat bliżej nam do ostrej trzydziechy. Jest pracowita bardzo ambitna i przede wszystkim z pozoru normalna. Przykro mi bardzo że ciągle trafiam na takie sytuację. Dużo pracy poświeciłem żeby żyć na jakimś przyzwoitym poziomie ale co z tego jak dom stoi pusty. Moja matka ciągle się dopytuję kiedy przyjedziemy na obiad co mam jej powiedzieć że znowu pudło.?