brak seksu w młodym związku

Witam.

Uświadomiłam sobie niedawno, że mój problem zaczął mnie przerastać.
Otóż jestem w związku, niemal idealnym, niemal bo wszystko poza seksem układa się bez zarzutu.
Jestem z moim Partnerem od, mniej więcej, 8 miesięcy. Mamy szereg wspólnych tematów, zainteresowań, pasji, nie ma ani rutyny ani nudy, każda wspólna chwila jest jakby z góry zaplanowana i nie ma miejsca na bezczynność. Początkowo byłam zachwycona, że jednak są mężczyźni, którzy potrafią zobaczyć w kobiecie coś więcej niż tylko kawałek "mięcha" i nie każdy związek musi się opierać przede wszystkim na seksie.
Mieliśmy szereg intymnych sytuacji, jednakże z jakiegoś powodu kiedy już oboje byliśmy zdecydowani na seks, mój Partner z jakiegoś powodu zaczął tracić wzwód. Moja wewnętrzna bogini przeżyła wówczas traumę, po raz pierwszy zdarzyła mi się taka sytuacja, odniosłam to do siebie i swojej kobiecości. Nie mogłam tego znieść, zachowałam się wówczas skrajnie niedojrzale, bardzo szybko się ubrałam i z rykiem wróciłam do domu. Każde jego spojrzenie i dotyk działały na mnie jakby ktoś wbijał mi szpili...
Dużo rozmawialiśmy, całą sytuację przedyskutowaliśmy od początku do końca.
Po miesiącu od tej sytuacji, z mojej inicjatywy spędziliśmy razem upojną noc w hotelu. Miałam wrażenie, że od tamtej pory nasz związek będzie tętnił namiętnością, jego męskość i moja wewnętrzna bogini wróciły do "pionu". Niestety, długo musiałam czekać na kolejną rozkosz. Spędziliśmy też razem weekend, również wiązałam z tym nadzieje na upojne noce i dnie, myślałam, że będziemy się zachowywać jak para nastolatków... przeliczyłam się.
Reasumując na nasze 8 miesięcy mieliśmy 4 upojne "noce".
Katastrofa. Ostatnio kiedy się spotkaliśmy, leżeliśmy obok siebie, całował mnie, obejmował, niby było miło, jednak to już nie było to, myślę, że Partner to zauważył, w pewnym momencie jego dłoń odwiedziła moją "myszkę" i wiecie co zauważyłam? Zdążyłam się już na tyle przyzwyczaić do tych donikąd zmierzających pieszczot, że w ogóle nie byłam podniecona, nie byłam wilgotna i już nawet nie miałam ochoty na wewnętrzne rozpalanie swojej kobiecej natury, bo ilekroć znajdowaliśmy się w podobnych okolicznościach zawsze słyszałam od Niego, że mam się uspokoić i ochłonąć, bo (i tutaj pojawiała się jakaś wygodna wymówka). Nie było dla mnie ważne jaka, bo nie zwykłam namawiać faceta do seksu ze mną, zawsze było wręcz przeciwnie, jeśli już to ja musiałam szukać wymówki. To też nie jest tak, że zawsze tylko ja byłam podniecona a On nie, bo szybko osiąga wzwód, jednakże stroni od stosunku.
Nie uważam się za nimfomankę, myślę, że mam wysokie libido jak na kobietę, ale patrząc obiektywnie na naszą sytuację - on nie chce się kochać, jesteśmy razem 8 miesięcy, pierwsze 8 miesięcy, powinniśmy oboje szukać sposobności na seks, bliskość, intymność...
Próbowałam z nim o tym porozmawiać, pytałam czy go pociągam, czy mu się podobam, czy faktycznie mnie kocha czy tylko jestem środkiem zastępczym albo odskocznią od codzienności. Najgorsze jest to, że i kocham i czuje się kochana, zawsze mogę na niego liczyć, zawsze jest, zawsze mnie wspiera, pomaga na tyle na ile może w różnych sytuacjach, jednakże dla mnie bez seksu ten związek nie ma przyszłości, nie chcę Go zdradzać, chcę czegoś więcej, chcę zbudować solidny związek i prędzej się z Nim rozstanę niż Go zdradzę.
Pomóżcie proszę. Doradźcie jak mam z nim porozmawiać, co mogę zrobić, czy może powinniśmy pójść do seksuologa albo na terapię dla par z zaburzeniami seksualnymi. Nie rozumiem co stoi na przeszkodzie. Nie chcę by uprawiał ze mną seks z musu, chcę by to było czymś pięknym, czymś co nas porwie i przeniesie w inny wymiar. Jesteśmy dorosłymi ludźmi, mamy oboje po 30 lat i tutaj stosowanie szantażu emocjonalnego z mojej strony byłoby działaniem pozbawionym sensu. Chcę dotrzeć do przyczynny a Partner unika tematu, unika, zbywa, kończy, ucina...

Doradźcie proszę