Zdradzony?

Witam Was drodzy potencjalni partnerzy rozmowy.

Piszę do Was po prostu, aby się wygadać, żeby się poradzić, sam nie wiem jakie są tego jeszcze powody. Zacznę może od początku. Byłem ze swoją dziewczyną prawie trzy lata. Ja lat 21, ona 20. Jak w każdym związku bywały lepsze i gorsze chwile, lecz zawsze mówiliśmy sobie, że mimo naszego wieku, niejedna dużo starsza para pozazdrościłaby takiego związku. Naprawdę byliśmy magiczną parą. Byliśmy swoimi pierwszymi jeżeli chodzi o sex, petting, czy sex oralny i oboje chcieliśmy by tak zostało do końca. Od mniej więcej roku zaczęło się mówiąc kolokwialnie pieprzyć między nami, za sprawą mojej zazdrości. Byłem zazdrosny o Jej dwóch kolegów z grupy. Nigdy nie powiedziałem wprost, że uważam, że ci dwaj, na moje oko, nie oczekują relacji stricte koleżeńskiej. Nigdy wprost, aczkolwiek nakierowywałem między słowami. Ona na to zawsze, że nie mam powodów do zazdrości, że ona nie widzi w nich nic innego poza kolegami. Wiadomo, że nie mam siły zakazać potencjalnym rywalom ekscytacji wyglądem i charakterem mojej dziewczyny, a uwierzcie mi na słowo, że to naprawdę piękna, mądra kobieta. Był to główny powód naszych kłótni, bo z reguły jestem cholernie zazdrosny. Czasami wręcz samodestrukcyjnie zazdrosny. Kiedy pojawiały się kolejne kłótnie, rzucałem sentencję - jak Ci się nie podoba, to idź do innego. W tym momencie muszę napomnieć, że ustanowiliśmy niepisaną regułę, że jeżeli pojawi się zdrada z jednej, bądź z drugiej strony, to kończymy ten związek. Oboje mamy założenie, że wierność i zaufanie jest najważniejsze w związku. Mijały tygodnie, miesiące, a kłótnie jak były, tak były.
Któregoś dnia, na imprezie, gdzie byliśmy i ja z moją dziewczyną, znajomi i dwóch wyżej wymienionych, nota bene, znienawidzonych przeze mnie kolegów, relacje między mną a Nią nie były najlepsze. Ciągle się kłóciliśmy, nie tańczyliśmy, ledwo co rozmawialiśmy ze sobą.
Wyszedłem na papierosa, a po powrocie zauważyłem moją dziewczynę w objęciach Pana X (jednego z tych dwóch) całującego ją w czoło, muszę powiedzieć, że pocałunek w czoło, to dla niej, jeden z najbardziej intymnie możliwych pocałunków. Wyszedłem zdenerwowany, trzasnąłem drzwiami, udałem się do
monopolowego, kupiłem wódkę i piłem. Niby bycie w objęciach innego nie jest jakąś zbronią, ale zważywszy na niechęć i szczerą zazdrość do winowajcy - emocje wzięły górę. Spotkaliśmy się następnego dnia, aby porozmawiać. Poszedłem na tę spotkanie z przekonaniem, że skończę ten związek - jak myślałem, tak zrobiłem. Ona płakała, że nie wyobraża sobie życia beze mnie, że ma nadzieję, że to tylko przerwa, której
najwyraźniej ja potrzebuje. Mijały dni, tygodnie a ja wciąż o niej myślałem. Czułem się upodlony. Spotykaliśmy się raz na tydzień, aby porozmawiać (umówiliśmy się również na początku związku, że jeżeli z jakichś przyczyn rozejdziemy się, to zostaniemy przyjaciółmi, ponieważ ona i ja jesteśmy dla siebie kochankami, ale przede wszystkim przyjaciółmi). Spotykaliśmy się tak przez jakieś 3 tygodnie, raz w tygodniu. Aż w końcu i ja i ona przestaliśmy się do siebie odzywać - mój powód? Proste, po prostu było mi zbyt ciężko spotykać się z kimś kogo kocham nad życie, ze świadomością, że nie mogę już z nią więcej być. To by przeczyło moim zasadom.
Jej powód? Nie mam pojęcia.
Po ponad miesiącu abstynencji od rozmowy coś mnie podkusiło, aby włamać się jej na Facebooka, studiuję informatykę, więc nie było to trudne. To co tam przeczytałem wbiło mnie w ziemię. Okazało się, że Pan X, od dobrego miesiąca pisał do niej, wyznawał jej miłość i tak dalej. Ona niby go zlewała, ale
po pewnym czasie nie broniła się, by słuchać co Pan X ma do powiedzenia. Przeczytałem również, że już po naszym rozstaniu spotkali się parę razy po uczelni i całowali. Wyczytałem tam również, że na jakiejś imprezie, już po naszym rozstaniu, Pan Y (drugi z kolegów) próbował coś uskutecznić, natomiast Ona odmówiła mówiąc, że nie bawi się w tego typu rzeczy na imprezach.
Powiedziałem jej to wprost, że włamałem się jej na tego cholernego Facebooka, że nie było to moralne z mojej strony, ale nie żałuję, że to zrobiłem. Ona się wściekła, że jak mogłem grzebać w jej prywatnym rzeczach i tak dalej. Spotkaliśmy się parę dni po tej sytuacji, pokłóciliśmy i nie odzywaliśmy się do siebie kolejny miesiąc.
Aż w końcu napisała, czy mam ochotę się spotkać. Pomyślałem sobie, czemu nie, cholernie za nią tęsknie. Nasze spotkanie było jak za dawnych, dobrych lat, dobre parę godzin rozmów przeplatanych alkoholem, dużo śmiechu, wspominanie dobrych chwil. Parę dni potem zaprosiła mnie do siebie. Popiliśmy trochę i ona
wtedy zaczęła dawać mi sygnały, że chce się do mnie zbliżyć, zaczęła mnie masować, patrzeć na mnie w ten charakterystyczny sposób, aż w końcu uległem. Wylądowaliśmy w łóżku.
To był naprawdę dobry sex z ex, ale co potem, pomyślałem. Spotkaliśmy się parę dni potem na poważną rozmowę - co z nami?
Chciałem aby wyjaśniła mi tę sytuację z Panem X. Ona opowiedziała mi, że czuła się sama, że nie chciałem z nią rozmawiać (bywały dni, a nawet niekiedy cały tydzień, gdy po prostu się do niej nie odzywałem, bo byłem po prostu zazdrosny o tych dwóch gości. Powiedziała również, że po naszym rozstaniu nie czuła po prostu nic, było jej wszystko obojętne, że nie odczuwała żadnych emocji, a że pocałowała się z nim (i tylko to, jak mówi) wynikał po prostu z potrzeby bliskości. Mówiła, że przestała się bronić przed tym co mówi dlatego, bo czuła się nikim, a ktoś ją zauważył, ktoś chciał ją adorować. Ja przyznaję, że poprzestałem stopniowo to robić dlatego, ponieważ moja zazdrość wygrywała.
Wróciliśmy do siebie, jest nam, powiem szczerze dobrze, rozmawiamy jak za dawnych lat, ona mówi, że mnie kocha, ja również to czuję, ale nie wiem czy będę mógł ponownie Jej zaufać. Odczuwam podejrzenia za każdym razem gdy Jej nie ma, że może się właśnie z kimś spotyka, może tylko mówi mi tak z potrzeby sam nie wiem czego. Zawsze mówiła, że jestem wyjątkowy i że chce, abym zawsze był w Jej życiu.

Tutaj pojawia się również wątpliwość związana z tym, co ja czuję. Zawsze chciałem być z jedną kobietą. Nie wyobrażam sobie, na te chwilę, być z jakąś inną, która ma już jakiś poważny związek za sobą, nie wyobrażam sobie być z kobietą, która nie jest dziewicą, mimo tego, że sam nie mogę już innej dać mojej "czystości".

Co Wy na to? Dobrze zrobiliśmy wracając do siebie?
Czy możliwe jest, że Ona kłamie i to wcale niebyły tylko pocałunki?
Czy możliwe jest, że ona po rozstaniu nie oczuwała nic? Czy możliwe jest, że była wtedy wypaczona ze swoich uczuć?
Z jednej strony nie wyobrażam sobie życia bez Niej, a z drugiej nie wiem, czy potrafię być z kimś, kto mnie zawiódł. Przypomnę tylko, że pocałunek (nie ten w czoło) był już po naszym rozstaniu. Podczas naszego związku (już pod koniec, jakiś ostatni miesiąc) miały miejsce - rozmowy, przed którymi się na początku broniła, potem już nie i owe przytulenie i symboliczny pocałunek w czoło.
Zastanawia mnie również fakt, że nie powiedziała swoim przyjaciołom o naszym powrocie do siebie, może nie chce, aby po nitce do kłębka tamci dwaj się dowiedzieli?

Z góry dziękuję za rady, prosiłbym o wypowiedzenie się obydwu płci, aby lepiej zrozumieć te dwa, nieoszukujmy się diametralnie różniące się od siebie światy.

Pozdrawiam.