Ciężki orzech do zgryzienia.

Może niektórym mój problem wyda się śmieszny ale dla mnie wcale nie jest. Przejde do rzeczy. Parę lat temu po rozstaniu z partnerem poznałam chłopaka przez internet. Był ode mnie trochę młodszy więc nawet nie myślałam ze może się to przerodzić w cos wiecej. Początkowo były zwykłe pogaduszki na komunikatorze lecz z czasem zaczęły się codziennie rozmowy telefoniczne które trwały godzinami. Wymiana zdjęciami, widzieliśmy sie na kam. Nawet mi się nie podobał z wyglądu lecz im dłużej miałam z nim kontakt tym bardziej stawał się atrakcyjny.Bardzo o mnie zabiegał. Dzień w dzień dużo ze soba pisaliśmy i rozmawialiśmy na kazdy temat. Świetnie sie dogadywalismy az w końcu coś pękło. Mieliśmy się spotkać lecz początkowo problemem dla niego były pieniądze. Był strasznie o mnie zazdrosny (dochodziło do tego, że płakał mi do słuchawki bo nie potrafił sobie z tym radzić) w wyniku czego pozrywałam wszystkie znajomości. Po jakimś czasie mu przeszło. Zero zazdrości brak zainteresowania, już tylko ze soba pisalismy.Nalegałam na spotkanie ale odmawiał.... okazało się, że nie chciał sprawiać mi przykrości ponieważ przytyłam a on bardzo zwraca uwagę na wygląd. No cóż wzięłam się za siebie schudłam ponad 15 kg (miałam świetną motywacje). Znów mu się podobałam lecz poszedł do wojska. Przez ten cały czas podtrzymywałam go na duchu bo tego potrzebował. Wszystko było ok nawet wydoroślał zaczął poważnie myślec. Obiecał mi że jak tylko skończy szkolenie się spotkamy. I co? Został miesiąc, dostał trochę wolnego i coś mu odwaliło. Zmienił się tak momentalnie, że aż ciężko mi w to uwierzyć. Powiedział, że już niczego nie czuje, nie obchodzą go moje uczucia ale jestem dla niego bardzo ważna. Nie chce mnie stracic ale nie chce mi obiecywać tego co wcześniej. Naprawde to trwa tak długo, że nie mam już siły. Nigdy się nie spotkaliśmy a ja czuje do niego silną więź. Jestem bezradna, nie wiem co mam robić. Dać mu czas? Wziąć sprawy w swoje ręcę i zapukać do jego drzwi? Nie chce nic na siłę i boje się kolejnego odrzucenia. Mam strasznie namieszane w głowie. W dodatku straciłam wszystkich znajomych nawet nie mam z kim o tym porozmawiać. Nie wiem gdzie ja miałam głowe i jak mogłam dopuść do tego. Mam już swoje lata ale rozum to chyba mi wyparował gdzieś po drodze w tym wszystkim.
Przepraszam za tak chaotyczne opisanie sytuacji