Dziewczyna zerwała ze mną, z którą byłem półtora roku na odl

Cześć wszystkim. Zacznę od tego, że mam 18 lat (tak wiem, nic o miłości jako szczeniak nie wiem) i półtora roku temu poznałem dziewczynę na obozie. Ognisko, noszenie jej po górach, przychodzenie na noc gdy bała się zasypiać przy burzy - było super. Obiecaliśmy sobie, że na obozie się nie skończy i tak było. Przez te półtora roku codziennie ze sobą pisaliśmy, dzwoniliśmy. Ja do niej jeździłem co 3 tygodnie (250km) pociągiem i za każdym razem, gdy patrzyłem w jej oczy to wiedziałem że to ta i nie chce żadnej bliżej u siebie w mieście. Zdarzało się tak, że nocowałem na dworcu żeby z nią spędzić więcej czasu. Były też akcje że jej matka kazała jej ze mną zerwać - to też przetrwaliśmy, mówiła że za bardzo mnie kocha. Planowaliśmy razem studia, że zamieszkamy razem po liceum. Kiedyś gdy jakaś para szła z wózkiem, kazała mi się zatrzymać i popatrzeć. Spytała się czy też będziemy mieć takiego.. Zrzuciliśmy kwiatka z mostu do wody, zapieliśmy kłódkę i przyrzekliśmy sobie, że damy rade - historia jak z filmu, byliśmy najszczęśliwsi. Dlatego jestem przekonany że to uczucie było prawdziwe. Nie podpieram tego tylko na jednej super-historii, jest tego wiele. Zawsze z każdym problemem dzwoniła do mnie, mówiła to tylko mi. Nie dogadywała się z koleżankami ze szkoły. Dzwoniła zapłakana że przyjaciół nie ma, miała chyba jedną albo dwie, że Ci ludzie ją irytują. Czasami też dzwoniła i zapłakana pytała się mnie czemu ja nie mieszkam tam u niej, ale wytrzymywaliśmy dzięki rozmowom. Tyle chciałbym Wam jeszcze opisać, ale wiem że nikt nie ma ochoty tak dużej lektury czytać :p Do sedna, ostatnio pojechała na wycieczkę klasowa na narty do Zakopanego, pech taki że tam prawie że nigdy zasięgu nie ma, wiec pozostawał jeden telefon wieczorem. Pewnego dnia dzwoni do mnie zapłakana "Dominik, byłam dzisiaj w lesie. Było tak pięknie, sopelki lodu, zachód słońca... Chciałabym żebyś tutaj ze mną był." No to pytam się co się stało, niestety zwaliła to na okres. Wspólny sylwester potem nie wypalił przez jej sytuacje w rodzinie z której też mi się zwierzała. Okazało się że jej matka zdradzała jej ojca przez 20 lat, co lepsze dalej to robi. Nic dla niej rodzina nie znaczy a do Hani mówi jakby nic się nie stało. Stąd też pewność, że zdrada odpada. W poniedziałek jak zawsze dzwonie do niej rano, żeby pogadać. Śpieszyła się do szkoły wiec pogadaliśmy 5 min i powiedzieliśmy sobie że sie kochamy. Potem nie odzywa się przez cały dzień, myślę sobie że ok może ma dużo spraw na głowie (codziennie ma po 3-4 godziny korków). Następnego dnia zaspałem do szkoły i do niej nie zadzwoniłem, obudziłem się o 10 i stwierdziłem że zadzwonię po jej lekcjach. Nie odbierała przez cały dzień no to napisałem smsa. Odpowiedziała mi że musimy pogadać. Troche żartobliwie się jej zapytałem czy zrywa ze mną, odpowiedzi się takiej nie spodziewałem. "Ja już nie mogę, to tak boli". Załamany odpisałem jej żeby juz do mnie nie pisała. Dzień przerwy i do niej zadzwoniłem. Pytam się dlaczego takie coś zrobiła przez sms (jej ex kiedyś z nią zerwał przez sms i wtedy mi się żaliła jakie to okropne uczucie i że ona tak by nie zrobiła), odpowiada "Rozmawiałam z paroma osobami i naprawdę, to boli..". Jestem po prostu załamany, że osoba która była dla mnie całym światem coś takiego zrobiła. Rozmawiałem z psychologiem, który sam stwierdził że uczucie miedy nami bylo prawdziwe a odkochać z dnia na dzień sie nie da. Doszliśmy oboje do wniosku, że musiało się coś strasznego stać. Co o tym myślicie? Powinienem do niej zadzwonić? Bardzo mi na niej zależy i nie chce żeby jakieś zdanie innych ludzi przekreśliło nasze półtora roku. Walczyć o nią? Jeśli tak to jak?
Dzięki